نمایشگاه شیرینی و شکلات به پایان رسیده و اکنون می توان در مورد این نمایشگاه و حواشی آن بهتر صحبت کرد. در این نمایشگاه البته مانند بسیاری از نمایشگاه های عمومی که مخاطب عام دارد، بازدید کنندگان از مردم و شهروندان عادی هستند که به جهت آگاهی از تازه های تولید و یا احتمالا درافت هدایا و خوراکی های رایگان به این نمایشگاه آمده بودند. این امر از تقاضا های مصرانه افراد برای دریافت هدایا و یا چشیدن محصولات در این نمایشگاه قابل دریافت است.
در این نمایشگاه معمولا تولیدکنندگان شهرستانی و استان های دیگر، نه فقط محصولات محلی خود را به نمایشگاه می آورند و برای فروش آن بازاریابی می کنند، بلکه همین تولیدکنندگان که مراکز تولیدی شان در استان های دیگر قرار دارد، سایر محصولات خود را هم به نمایشگاه شیرینی و شکلات می آورند تا در کنار تولیدکنندگان بزرگ و صاحب نام، محصول ایشان نیز شناخته شود و در هرم فروش کشور، جایی پیدا کند. جالب است که استان هایی که از نظر کشاورزی و تولید مواد اولیه اصلی شیرین و شکلات رتبه بالایی در کشور دارند، مانند خراسان های جنوبی، رضوی و شمالی، در این نمایشگاه هم جایگاهی قابل اعتنا به خود اختصاص می دهند. مثلا یکی از بزرگترین تولیدکنندگان شیرینی و محصولات تابعه آن در کشور شرکت نان رضوی است که حتی از پیش پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، هم فعال بوده و درصد قابل توجه از بازار کشور را در این حوزه به خود اختصاص داده اند.
روشن است که همین انتظار از استان هایی که خود تولید کننده مواد اولیه نان، شیرینی و شکلات هستند وجود دارد چرا که برای تولید این محصول آرد گندم و شکر که مهمترین مواد اولیه است و بیشترین سهم را در تولید محصول مذکور دارد، در درون استان تولید می شود و برای رساندن آن به واحد تولیدی، هزینه و زحمت زیادی لازم نیست. با این توصیف، استانی هم چون خوزستان که باید آن را انبار گندم و نیشکر ایران نامید، با در این نمایشگاه جایگاه مهم و ملموس داشته باشد و تولیدکننده هایی بزرگ و تاثیرگذار از خوزستان در این نمایشگاه فعال باشند. اما در همه نمایشگاه شیرینی و شکلات و صنایع وابسته، حتی یک شرکت یا تولیدکننده خوزستانی وجود ندارد. جالب است که خوزستان خود شیرینی هایی دارد که با ذائقه همه ایرانیان جور در می آید و حتی تولیدکنندگان متوسط هم می توانند آن را تولید و به بازار مصرف عرضه کنند اما حتی این گونه تولیدات هم در این نمایشگاه وجود ندارد. یعنی نه فقط تولیدکننده خوزستانی که محصول و طعم های خوزستانی هم در این نمایشگاه نه در گذشته وجود داشته است و نه اکنون وجود دارد.
روشن نیست که این غیبت و گناه آن باید به پای چه کسی نوشته شود؛ اما بدون شک یکی از اصلی ترین متهمان این غیبت و غفلت سرمایه گذاران و تولیدکنندگان خوزستانی از حضور در صنعت مواد غذایی و حوزه تولید شیرینی و شکلات، استانداران خوزستان هستند. در واقع استاندار در استان، نقش رئیس جمهور در کشور را بر عهده دارد و باید اوضاع استان و شهرستان های آن را به گونه ای مدیریت کند که همه و یا دست کم بسیاری از ظرفیت های و توانمندی های بالقوه استان و استان نشینان به منصه ظهور برسد و از سرمایه های سخت و نرم افزاری استان و استان نشینان به خوبی و در ظرفیت مورد انتظار استفاده شود. البته در این باره برخی دیگر از مقامات استانی مانند مدیران کل جهاد کشاورزی و صنعت، معدن، تجارت خوزستان، چه در دوره کنونی و چه در دوره ها و دولت های پیشین، مقصر و متهم به سهل انگاری یا کم کاری هستند که از این ظرفیت و توانمندی بالقوه و مهم استان خوزستان غفلت کرده اند.
نکته بدتر در این باره آن است که هم اکنون هم برنامه ای برای ایجاد و احداث واحدهای تولیدی در حوزه شیرینی و شکلات وجود ندارد. به همین دلیل در بهترین حالت و در سال آینده هم احتمالا هیچ تولیدکننده ای از خوزستان در حوزه شیرینی و شکلات در نمایشگاه سال آینده حضور نخواهد داشت. در این باره سوال اساسی از مدیران کل جهاد کشاورزی و صنعت معدن تجارت استان آن است که به عنوان مدیران تخصصی این حوزه و مقاماتی که در این باره مسوولیت مستقیم دارند، چرا در قبال این غفلت سکوت کرده اند و نسبت به این ظرفیت بالقوه استان بی توجهی کرده اند. استانداران فعلی و پیشین می توانند پشت انبوهی از مسوولیت های ریز و درشت استان و استانداری که همه حوزه ها را در بر می گیرد، پنهان شوند و بگویند که چون مسوولیت مستقیم این حوزه به عهده استاندار نبوده و برای این امور مسئولان مستقیم و تخصصی وجود دارد، استاندار چندان درباره چنین غفلتی پاسخگو نیست. اما مدیران صنعتی و کشاورزی استان چگونه اهمال و غفلت خود را توجیه می کنند و آیا این توجیه از نظر افکار عمومی خوزستان قابل پذیرش است؟
